Verdwenen Tweeling Syndroom

Gevangen in lust

Het is voor de gewone mens een gegeven zich in de allereerste plaats te MOETEN voortplanten. Dat gaat voor alles; zelfs het eigen overleven is daaraan ondergeschikt. En als al het gedoe daar rondom wordt weggelaten: daar gaat dit over.

Zeer waarschijnlijk is het #voortbestaanvandesoort ook mijn ouders overkomen.
Reden genoeg om ze voor alles te vergeven.

'Wij' zijn onbewust gevangen in lust; in samsara. Het belangrijkste doel van een menselijk wezen lijkt te zijn zich voort te planten.
Dus de voortplantingsfunctie lijkt nog voor het eigen overleven te gaan!
En de aansturing van dit fenomeen is bij de meeste mensen zo goed als geheel onbewust.
Het hele leven van de meeste mensen wordt totaal in beslag genomen door de voortplanting. Op allerlei niveau's van bewustzijn zijn daarvoor motivatoren terug te vinden. Niks 'ego' dus, uiteindelijk, maar 'nageslacht'.

Tijd voor een analyse van de motor van dit alles: de lust.
Lust is in feite het 'transpersoonlijke' ervaren, maar onze benoeming van het fenomeen verhindert dit zo te zien en ook als zodanig te ervaren. We hangen aan de lust een label die de weg naar het goddelijke afsluit.
De lust wordt dus meestal (uit angst, aangebracht gedurende de opvoeding) in het persoonlijke getrokken en gaat dan vooral om 'genieten' en uiteindelijk 'klaarkomen', hetgeen natuurlijk een perfecte kanalisatie van de lust in de richting van de voortplanting is.
Als de lust echter gezien kan worden als een kanaal om het goddelijke te ervaren in het moment zelf (=rode tantra), gaat het niet om 'ergens te komen' (in de toekomst) (er is een sterke, nauwelijks weerstaanbare drive richting 'klaarkomen'), maar om 'in de lust' te zijn en te blijven. Dan heet het opeens geen 'lust' meer, maar bliss.
En dit is bijna niet te ontdekken als de lust nog volop door je lijf giert; iedere dag weer. Dan ga je voor de 'voortplanting' in alle mogelijke uiterlijke verschijningsvormen.
Verblinding treedt vooral op door de koppeling van 'lust' aan 'verliefdheid', 'persoonlijke relatie' en 'levenspartner': als dit, dan dat en dus...... blind. De kanalisatie van de lust in de richting van met name monogamie is nog steeds een uitstekende 'grap van de cultuur' om niet te (kunnen) ontdekken wat lust in wezen is: in verbinding zijn met het goddelijke.
Lust is eigenlijk binnen de geconditiodeerde (en dus blinde) persoon verpakte bliss, en wordt meestal niet als bliss herkend.