Verdwenen Tweeling Syndroom

Bestaansrecht

Mijn hele leven worstel ik al met identiteit, bestaansrecht, mag ik er wel zijn? Men ziet mij niet, ik wil ook niet gezien worden, wie ben ik, wat is een mens eigenlijk?

Trance: "ik bevind me in de baarmoeder samen met mijn broertje en wij weten wat het is om iemand van ons te verliezen, dat is namelijk al gebeurd. En in een gedeeld bewustzijn voelen we allebei dat het weer gaat gebeuren. Eén van ons gaat weg, gaat sterven en we weten dat ik dat ben. Ik ben al aan het afkoppelen en weggaan als plots iets gebeurt; we draaien en ik ben niet meer degene die gaat maar hij. Dat was niet de bedoeling, ik had moeten sterven, maar als enige blijf ik achter."

Na deze ervaring besef ik dat het gezin van afkomst, dat mij niet zag, dat mij afwees, slechts de onvrijwillige en onbewuste uitvoerder was in het drama dat herhaald moest worden tot het opgelost was.

Is het nu opgelost, nu ik meer begrijp en het trauma ook fysiek doorgewerkt heb? Ja en tegelijkertijd niet echt, nu ik bestaansrecht heb weet ik soms niet zo goed wat ik ermee moet. Soms schreeuw ik te hard of ben ik al binnen voordat ik uitgenodigd wordt. Soms vergeet ik dat ik bestaansrecht heb of verval ik in bekende patronen. Maar ik zie mezelf nu, herken het patroon en steeds vaker heb ik een keuze. Het mooie is dat de wereld me helpt bij het herkennen, want als het patroon weer de kop opsteekt, lopen mensen me omver omdat ze me niet zien of wordt ik niet gehoord in een gesprek. Dan volgt al heel snel het 'oh ja, ik doe het weer'. En heb ik een keuze.